Geocachen, voer voor seksuologen?

Geocaching lijkt op goede seks? Een stevige uitspraak die meteen de aandacht trekt, maar er zitten op zich wel overeenkomsten in. Oordeel zelf...

Afgelopen mei zijn we begonnen met geocachen, een zoektocht naar verstopte 'schatten' middels puzzels, aanwijzingen en wandelingen op verrassende plekken. We hebben bij ons in de buurt onze eerste caches gevonden.

Niet lang daarna gingen we op vakantie naar de Ardennen, een prachtig gebied met veel natuur en, wat we in Nederland maar schaars hebben, hoogteverschil. We hebben daar ook menig geocache kunnen wandelen. Omdat je alle tijd hebt in de vakantie, kun je meer caches doen, op verschillende locaties en van verschillende typen en uitvoeringen. We hebben dit thuis enigszins voorbereid, omdat we eigenlijk toen net een paar eerste caches hebben gevonden, puur om er wat ervaring mee op te doen. Zo konden we in de vakantie eens dieper op het geocachen induiken Voorbereiding is het halve werk, maar het bleek ons al gauw dat je al doende leert (waaronder het ophalen van de taal van de liefde: het Frans, De Ardennen ligt in het Waalse gebied van België).


We zijn op leuke plekken terecht gekomen, en alhoewel we bossen bij ons thuis wel gewend zijn, is het landschap van de Ardennen toch echt iets anders. Geocachen gaf een extra en leuke dimensie aan het wandelen. We kregen bezieling voor het geocachen. Iets moet dit toch aanwakkeren.

Over bezieling gesproken: De reclame-uiting in onze maatschappij maakt gebruik van onze nieuwsgierigheid en toch ook de onderhuidse lacherige taboe sfeer van seksualiteit om producten aan de man te brengen (een uitdrukking 'aan de vrouw brengen' bestaat hier in niet, toeval of niet?).

Seks verkoopt, erotiek trekt onze aandacht, volgens Sigmund Freud was eros (levensdrift) en libido (seks) zelfs onze primaire drijfveer, een uitspraak die tegenwoordig overigens stevig ter discussie staat. Maar het is wel duidelijk dat bij het woord seks een menigeen actief gaat opletten. Maar hoe is dat gelinkt aan geocachen? Heeft geocachen dezelfde aantrekkingskracht en attentiewaarde?

Wat maakt het geocachen nu zo aantrekkelijk dat miljoenen mensen over de hele wereld hiermee bezig zijn? Er moet haast iets inzitten wat ons van nature aanspreekt. Voor ons zijn het in ieder geval de volgende aspecten:

Het zoeken naar de juiste cache: Het begint eigenlijk al helemaal in het begin. Is er nog een leuke geocache die je wilt doen. welke zijn er die je nog niet hebt gedaan, wat vond je leuk en wat wil je graag nog een keer. Het lijkt een beetje op de voorbereiding van het veroveren van de andere sekse. Spannend, mogelijk (te) hoge verwachtingen, soms juist onverwacht leuk. Maar ja, dat weet je dan nog niet. Het voelt voor ons als lichte opwinding, je hebt toch een soort date met een cache...

De wandeling: we vinden het gewoon heerlijk in de buitenlucht te zijn. Een mens is gemaakt om te bewegen. We wandelen graag, soms kort en soms wat langer. Bewegen voelt goed, en naast onze sporten (hardlopen, fitness, en vingtsun) is het een andere variant: een meer relaxte manier van bewegen. Het kost geen kracht en je bent lekker onderweg en het ontspant lichaam en geest. Het verzet je zinnen. De geocache geeft richting, naast gewoon wandelen en lekker dwalen, is geocachen een wandeling met een doel. Je gaat ergens voor, maar je weet nog niet wat. Wat dat betreft is het net flirten en versieren, je weet niet wat je krijgt, maar je hebt wel verwachtingen. De beweging maken op zich is al leuk.

De plaats van de wandeling: we merken toch dat we op plekjes komen, waar we nooit zomaar heen zouden zijn gegaan. De cache-owner nodigt je eigenlijk uit. Dat iemand je meeneemt naar een mooi plekje is eigenlijk wel speciaal. Na onze vakantie in de Ardennen hebben we bijvoorbeeld een cache gelopen rondom een Nederlandse wijngaard. Een beter extensie van het vakantiegevoel konden we niet krijgen. Dit soort plekjes liggen eigenlijk te ver weg om ze zelf te vinden. We zijn blij als geocachen wat variatie brengt.

De puzzel: we vinden het leuk om onze hersens in beweging te zetten. Of het nu gaat om een mystery cache, waar je vooraf een puzzel moet oplossen, of een multicache met puzzels om van waypoint naar waypoint te komen, voor ons zijn het leuke extra's bij de wandeling. Het extraatje zit hem ook in de positieve mindset van het winnen en het binnenhalen van de buit, je hebt ergens op gehoopt en het is gelukt.

Het is leuk als de puzzel gekraakt wordt. We vinden dan ook simpele vragen, die je kan opzoeken op internet, of direct zichtbaar is,  het minst leuk (wel handig als je snel iets wil oplossen en op pad wil gaan, ook dat komt natuurlijk voor). We houden van het combineren van verschillende puzzels. Pas liepen we de geocache 'waar is het' in Elst/zuid Arnhem. Dit is een multicache met originele puzzels, en waarbij ook niet direct de wijze van oplossen wordt vrijgegeven. Je moet zelf ook verschillende strategieën bedenken en bespreken, en dat hebben we toen met twee teams gedaan. Erg leuk gedaan en een aanrader voor een ieder die wat meer wil! De puzzel maakt het interessant, net als een minnaar die niet zomaar te veroveren is. Je moet er wat voor doen, en de manier waarop ligt niet altijd voor de hand.

De verstopplek: eigenlijk vinden we die zeer belangrijk. De verstopplek ligt of in een mooie omgeving, of de manier van verstoppen is origineel, of de verstopplek is een uitdaging, of een combinatie. We vonden bijvoorbeeld de cacheroute van 'smalspoor´ erg leuk gedaan. Dit is een multicache van tien kilometer door een prachtig bosgebied bij de Utrechtse Heuvelrug, elke waypoint moest apart worden opgezocht door een verstopte aanwijzing. En elke keer was dat op een andere manier en leuk gedaan.

Maar ook de originaliteit van de verstopplek is belangrijk. Een aanrader is geoknarfs home (Scherpenzeel), met een mooi gemaakte eindstash, een originele uitvoering waar veel plezier en werk in heeft gezeten. Dit geeft voldoening en je voelt dat het de moeite waard was om de cache te lopen. Het voelt alsof iemand anders voor jou al die aandacht heeft gegeven. Het gaat bij os als volgt: als je dichtbij de cache bent neemt de verwachting toe, bij het zoeken zelf loopt de opwinding hoog op, het vinden zelf is de climax. Daarna, na het schrijven van de logrol en je weer verder loopt ben je lekker aan het nagenieten. Je krijgt zin om symbolisch een sigaretje op te steken (maar ja, we roken niet).


    De prins of de prinses...?

Wat we minder leuk vinden zijn de plekken waar mensen  zeventig caches achter elkaar neerleggen, vaak met de naam 'rondje XXX'. De psychologie is dat je veel caches kan scoren, maar de aantallen zegt ons niet zoveel de frequentie is voor ons geen doel op zich. Die grote trails schrikt ons een beetje af, het bijzondere gaat weg, het is een heel klus om die allemaal langs te lopen of te fietsen, en andere caches buiten de grote trails worden ondergesneeuwd. Het unieke en de geheimzinnige is voor ons verdwenen. Het cachen wordt bijna lopende band werk, en voelt voor ons een hele opgave. Tja, als je het dan met seks vergelijkt...

Tot slot: Het niet vinden van de cache geeft altijd een kater, vergelijk het maar met een blauwtje lopen. Je doet je best, je hoopt op een goede afloop, maar dan is er geen climax. Daar is meer over te zeggen, dat onderwerp is al langs gekomen in deze blog (de kracht van het niet vinden).

Toch is het makkelijk te schrijven over je eigen voorkeuren, ieder zijn eigen ding natuurlijk. Elke cache die is neergelegd wordt altijd met veel enthousiasme verzorgd, en is er weer eentje waar je plezier aan kan beleven. En door de variatie beleef je de bijzondere caches als waardevol.  Alleen maar perfecte caches gaat vervelen en haalt de nuance en speelsheid uit het genieten. Het is ook niet goed voor geocachen in het algemeen als alles perfect is of moet zijn. Als de lat te hoog gaat liggen, zal niemand er meer aan beginnen om een cache neer te leggen. Het is net als erotiek, de variatie van ups en downs telt, en het mag speels blijven.

Voor alles is de eerste keer. Net als de eerste keer seks is de eerste keer een geocaching plaatsen ook een ervaring waar je op een eigen speciale op terug kijkt. 17 juli 2014 is mijn eerste cache live gegaan. De cache heet de 'de vijf elementen' en is te vinden in Maarn, een dorp op de Utrechtse Heuvelrug. Er gebeurt heel wat in het hoofd van een 'cachelegger' als je daar voor de eerste keer mee bezig bent, kan ik je vertellen. Voor verdere stappen in geocachen is de eerste keer een geocache te plaatsen enig plezier en succes een randvoorwaarde om het leuk te vinden en met vertrouwen een volgende te gaan leggen. Je kijkt er toch ook op een speciale manier naar terug, die eerste geplaatste geocache neemt een speciale plek in.

Om nog even het onderwerp vast te houden met een weetje: Ik heb toch even zitten zoeken in de geocachedatabase. Wist u dat er geocaches zijn met expliciet de titel seks? 'sex' en tons of sex (of is dit toch iets anders, oordeel zelf maar? Gek hè, je gaat toch kijken). Ik ben benieuwd hoe reviewers eigenlijk naar titels en inhoud kijken, bestaat hier een soort geoquette voor? Verdere verwijzingen kan ik niet zoveel vinden namelijk.

Geocachen, voer voor seksuologen? Ondanks soms de verbazende metaforische gelijkenis met aspecten van seksualiteit, is de conclusie wat mij betreft, dat geocaching geen voer is voor seksuologen. Maar het was wel leuk om over de verschillende overeenkomsten te bloggen, want de emotie, die blijft.

Ik houd het bij: voer voor 'gewone' psychologen, met een knipoog...
Johan