Het loslaten van de elementen

Een cache lopen is ėėn... Bij mij volgt al gauw de behoefte om een cache te maken. Het lijkt me leuk om iets te creëren wat mensen in beweging zet. In dit geval letterlijk...

Creativiteit is een ding die wel bij me past en leuk vind om te doen, al ben ik, net als velen, niet een schoolvoorbeeld van 'de creatieveling' en zeker geen held daarin. Dingen komen meer spontaan in me op, niet stuur- en planbaar. En het resultaat is dan toch net weer anders eruit dan ik had bedoeld. Hoe gaat dat met het maken van een geocache...









Creativiteit wordt geassocieerd met kunst, en dat is begrijpelijk. In kunst is creativiteit verbonden aan expressiviteit en originaliteit. Creativiteit wordt ook met vakmanschap geassocieerd, waarbij toch enige vorm van voorspelbaarheid en maakbaarheid wordt verwacht. Van een portretschilder bijvoorbeeld, wordt een constante kwaliteit gevraagd. Wel handig als je de persoon inhuurt om je familie op het canvas te vereeuwigen.

Vakmanschap heeft vele gezichten, en ieder heeft daar een mening over. Neem als voorbeeld het portret schilderen, voor sommigen moet een schilderij fotorealistisch lijken, anderen kijken naar kleur, lijn en compositie, weer anderen kijken of het technisch klopt. 

Maar gaat het altijd om vakmanschap? Michelangelo versus Johan: Michelangelo wint op alle vlakken. Ik heb vooral plezier...

Creativiteit gaat ook over creëren, iets maken wat er nog niet is. Dat zien we terug bij architecten, bij denkers en filosofen, maar ook gewoon in ons dagelijks leven. We creëren allemaal, de één een nieuwe theorie, de andere een maaltijd. 

Net als veel eigenschappen zijn bepaalde vormen van creatief vermogen genetisch bepaald, en veel kun je ook leren. Ik heb ooit lesmateriaal ontwikkeld om creatief denken bij kinderen op de basisschool te stimuleren. Waar het toen vooral om ging is buiten de bekende kaders te durven denken en origineel te durven zijn. Het woord durven staat hier tweemaal, niet voor niets en betekent hier: iets doen waarvan je niet persé van te voren weet of het resultaat naar eigen maatstaaf of die van anderen ok is, en de consequenties voor lief nemen.
Ik denk ook dat dat zo is met een geocache maken, je moet je niet meten met begaafde andere geocache/broeders. Houd het bij je eigen plezier.


Ook bekende kaders kunnen gebruikt worden om creatief te zijn. Het op een nieuwe manier combineren van oude kennis en kunde kan zeer effectieve, creatieve en vernieuwende resultaten geven. 

Ik weet nog maar weinig van de bekende kaders van het plaatsen van geocaches. Soms moet je er maar op vertrouwen en gewoon iets (durven) doen. Het voordeel van het niet weten welke kaders er zijn, is dat je ook niet wordt gehinderd door precies diezelfde kaders. Dat is de andere manier om creatief te zijn, gewoon in het onbekende durven springen. Dus starten maar...

Allereerst struin ik de websites af om te kijken wat je moet weten om een cache te maken. Daarvan zijn diverse Nederlandse en Engelse sites beschikbaar, waaronder op geocaching.nl en geocaching.com. De uitgebreide teksten met uitleg leveren een beeld op dat het te doen is,  en ook de duizenden andere geocaches die zijn gemaakt, geeft mij het vertrouwen dat het mij ook moet lukken. 

Ik kom er al snel achter dat een cache plaatsen een flink aantal stappen vraagt die tijd kosten, je moet zelf stappen nemen, maar je bent ook afhankelijk van anderen zal blijken.

Ik lees ook dat er veel regels zijn waaraan de verstopplaatsen moeten voldoen. Zo mag een geocache niet te dicht bij een andere liggen, moet je expliciet toestemming vragen aan de beheerder van de locatie (en zelfs de naam en telefoonnummer opleveren). Daarnaast heb je te maken met allerlei lokale regels (denk bijvoorbeeld aan de bossen, waar je alleen mag vertoeven binnen gestelde tijden).

Ik wil graag de cache snel online hebben, onder het mom dat het logisch is een cache in de vakantie live te brengen (bij ons op de Utrechtse Heuvelrug heb je veel campings). Maar als ik eerlijk ben, is het vooral dat ik de magie wil zien dat de cache ook gevonden wordt. Eenmaal iets in mijn hoofd, dan wil ik er ook snel mee aan de slag.

Het hele avontuur start met het achterhalen wat voor type cache je wilt leggen. We hebben tot nu toe twee soorten caches gelopen, een traditional cache, wat in feite betekent dat je een coördinaat krijgt en de stash direct kan zoeken, en een multicache, waarbij je puzzelend van coördinaat naar coördinaat loopt (op dat moment hebben we nog geen ervaring met andere typen caches).

Voor mij was al snel duidelijk dat ik een multi wil neerleggen. Een van de leuke dingen van het spelletje vind ik het puzzelen én een tocht lopen, en dat komt mooi samen in een multi. Dit betekent dat ik een route moet maken met bijbehorende puzzels.

De cache wil ik redelijk in de buurt plaatsen, het eindpunt moet niet meer dan een paar kilometer van onze woonplek zijn, ik heb namelijk nog geen idee wat het betekent qua onderhoud en ik wil niet te lang moeten rijden om een ´vind plek´ in orde te maken.

Ik heb gebruik gemaakt van mijn ervaring met verschillende wandelroutes op de Utrechtse Heuvelrug. We hebben de afgelopen jaren veel gewandeld, dus we weten zeker de mooie plekjes te vinden. Ieder stukje is in elk seizoen weer op een andere manier mooi. De tocht wil ik niet te lang maken, ongeveer een uurtje. Mijn verwachting is dat dat veel mensen aanspreekt. 

Ik start met het gebruiken van google maps om een route uit te stippelen, maar stap later over op  google earth.. Het voordeel van google earth is dat er hulpmiddelen voor handen zijn die het je makkelijker maken. Zo kun je met een soort punaise plaatsmarkeringen aanduiden en met een 'pad' een lijn over de kaart. Nu is dat vrij grof, maar een grove schets zet al een structuur neer, en dat helpt me verder. 

Ik maak er een route door mooi, afwisselend en deels beschermd natuurgebied rondom het dorp Maarn. Ik kies een route wat zowel over verharde als onverharde wegen gaat. Ik zoek stukjes uit waar je als buitenstaander niet zo snel zou gaan wandelen, maar wat gewoonweg zeer mooie plekjes zijn. Ik kies er ook voor om de tocht in de buurt van de verschillende campings te plaatsen. De tocht heeft een ruime parkeerplaats en is daarnaast ook per spoor makkelijk te bereiken, het NS station is op loopafstand van het eerste waypoint. In ieder geval alle ingrediënten voor een goede start en een mooie wandeltocht.

Tijdens het plaatsen van de punten ben ik gaan nadenken over de inhoud van de tekst. Dat is lastig, je moet een thema kiezen dat dicht bij jezelf ligt, zodat je er iets over kan vertellen, maar het is altijd de vraag of iemand anders jouw thema ook leuk vindt. Over dat laatste heb ik niet teveel nagedacht, dat zal per persoon verschillen, ik moet er maar op vertrouwen en twijfels loslaten. 








Ik kies het thema van de vijf elementen, omdat dit een oude persoonlijke zoektocht representeert: mijn mentale struggle die ik heb gehad. Dat gaat over het grote verschil en benadering van de wetenschappelijke wereld versus de menselijke beleving, welzijn en contact. Ik heb meerder opleidingen genoten, en die zaten zowel in de wetenschappelijke (Kunstmatige intelligentie; wiskunde, informatica, letterkunde, psychologie, filosofie) als de sociaal/emotionele hoek (PABO en coaching en counseling).

Dit spanningsveld gebruik ik  als inspiratie om het thema van de vijf elementen uit te werken. Voor sommigen komen hier ying en yang, rationeel versus gevoel, mannelijk versus vrouwelijk bij elkaar. Ik denk zelf dat het juist niet over de tegenstellingen gaat, maar dat is een filosofische beschouwing in een andere blog waard.

Ik kies de waypoints en ieder waypoint geef ik de naam van een element, dan wel die van een belangrijk aspect van het ontwikkelen als mens (ik blijf  toch een beetje een coach in hart en nieren).

Vervolgens zijn we de ruwe route gaan lopen. Met mijn Iphone heb ik de coördinaten in het veld gemeten en opgeschreven. Dat bleek achteraf lastig, er kunnen soms afwijkingen ontstaan is gebleken, en die worden pas later duidelijk. Tijdens de tocht heb ik van de verschillende waypoints foto's gemaakt, zodat ik achteraf informatie kan bovenhalen. Ik maakt van de gekste dingen een foto, van de route zelf en voorwerpen die mogelijk gebruikt kunnen worden in een puzzelvraag (de foto's hieronder liggen wel in de route maar zijn niet gebruikt voor de puzzels, die verklap ik natuurlijk niet).  


Tegelijkertijd bedenk ik ter plekke al vragen die gebruikt kunnen worden om naar de volgende waypoint te komen. Dat laatste was ook lastig, want hoe zorg je dat de vragen een link blijven houden met het thema ´De vijf elementen´, het thema is abstract en het landschap is... tja, gewoon het landschap. Ik heb gebruik gemaakt van associaties en zo de tekst en vragen verbonden tot een coherent en logisch geheel.

Nadat we de punten hadden genoteerd en de vragen verder uitgewerkt kan ik de formules berekenen en de begeleidende tekst verder invullen. Dit is op zich heel leuk om te doen, omdat ik zelf flink in verschillende informatieve teksten duik om feitjes naar boven te halen en die te delen in het verhaal. Soms kom je simpelweg al met een goede wiki al heel ver, en soms vind je mooie stukjes uit boeken die je kunt gebruiken. Veel van wat je leest en leert kun je helaas niet gebruiken, ervaring heeft me wel geleerd dat te lange teksten in een geocache niet zo goed werken. Ik merk dat we ze regelmatig overslaan wanneer ze niet nodig zijn om de wandeling te maken. Dat heeft vooral te maken dat wanneer ik ze lees mijn partner ongeduldig staat te zijn en de cache wil lopen. Samen lezen op een Iphone werkt niet echt, en daarnaast ben ik toch iets nieuwsgieriger en theoretische van aard en mijn partner is vooral meer praktisch en een doener (we vullen elkaar goed aan).   

Ik schrijf de teksten eerst in een tekstverwerker. Daarna breng ik ze over naar de site van geocaching.com. Ik vecht flink met het doorgronden van de invoerpagina. Wat moet je waar invullen, en vooral waarom.

Wat ik bijvoorbeeld niet wist is dat je de tekst in HTML kan opleveren. Dus ben ik flink gaan stoeien met HTML software (Dreamweaver) om plaatjes toe te voegen en de tekst op te maken. Heb je eenmaal een basis dan is alles snel gedaan. Ik voer daarna regelmatig wijzigingen door voordat ik alles eindelijk op orde had. Je kunt gelukkig flink experimenteren en verbeteren voordat je geocache live gaat.

Ondanks het voornemen om de tekst van ´De vijf elementen´ kort te houden, is het alsnog een heel verhaal geworden, maar verdeeld over de waypoints. De teksten bij de waypoints verbinden het verhaal en geven een hint voor de puzzel.

Ik moet de cache ook een cijfer geven die bestaat uit een component terrein en moeilijkheidsgraad. Ik schatte mijn cache rond een 1,5 (score  tot 5). Op de site is een soort invulformuliertje die dat getal kan berekenen (wel handig, dan is het objectief en voor iedereen gelijk). Maar tot mijn verbazing blijkt de score 3 te zijn. Nog een keer goed kijken, maar de score blijkt objectief juist. ik heb er 'subjectief' wel wat vraagtekens bij, maar ja, niet gehinderd door enige ervaring, en vertrouwend op almighty internet, neem ik de getalletjes over. 

Ik ben er bijna, maar moet nog ėėn ding doen, en dat is de stash maken. Hier kan ik niet veel over zeggen, omdat hoe deze is gemaakt, alles zegt over de vindplaats. Dat houd ik dus geheim. Maar alleen hoe dat ging was al een blog waard. Dankzij een toevallige ontmoeting en een 'calamiteit' aan ons huis kwamen alle elementen voor de goede eindstash bij elkaar, het lijkt soms dat toevalligheid gewoon niet bestaat.

Ik heb al een plek voor de stash in gedachte, nu nog toestemming. Dat is ook nog even puzzelen, bij wie moet je nu zijn? Ik kom onder andere bij de gemeente uit, en daar spreek ik iemand telefonisch  die zelf ook een cache heeft neergelegd in een buurgemeente. Grappig, je kent elkaar niet, maar er ontstaat meteen een kort maar geanimeerd gesprek, geocaching verbindt (op kosten van de gemeente). Deze dame heeft me een eind op weg kunnen helpen, en dat was erg prettig.

Uiteindelijk krijg ik ook toestemming van de benodigde instantie, ook daar wijd ik niet teveel over uit, om de locatie niet te verklappen. De toestemming komt in een enigszins formele mail en die moet ik ook nog een paar keer goed lezen, wat wordt er nu precies bedoeld, wat mag nu wel en wat niet, Voor sommige zaken is dit zonder meer duidelijk, maar er staat ook iets bij waar ik even over mijn hoofd moet krabben. Gelukkig kan ik internet gebruiken om beter te begrijpen wat er in de e-mail bedoeld wordt, en kan ik de stash neerleggen waar ik het heb bedacht. Voor de zekerheid stuur een e-mail terug waar en hoe ik de stash plaats, om er zeker van te zijn dat iedereen tevreden is.

Tja, de stash plaatsen, dat blijkt nog even een technisch probleem en dat is de volgende uitdaging . Dat gaat niet zonder blikken en blozen en ik pas mijn oorspronkelijk geplande stash nog een paar keer aan. Maar uiteindelijk is het wel gelukt. Ik zorg voor de teksten voor in de stash, ik maak het logrolletje, potloodje erbij.  Alles is bijna gereed voor het grote loslaten.

Nu nog een tester zoeken. Een bevriend team bood zich eerder aan, maar gaat net op vakantie als de stash gereed voor test is. Mijn zoon en een vriend gaan als alternatief testteam op weg. Tegen het einde van de avond gaan ze op pad, en hopelijk komen ze voor het donker aan het einde van de route.  Nu hebben ze wel meegewandeld als we geocaches liepen, maar ze hebben eigenlijk nog niet eerder zelf een geocache gelopen. Bij elke waypoint bellen ze of ze alles goed hebben geïnterpreteerd, maar dat bleek prima het geval, maar elke keer schrik ik me lam. 

Als het net echt donker begint te worden keren de jongens terug. Gretig vraag ik naar wat ze ervan vinden. Beide vonden het leuk om te doen en nemen een houding naar me aan als 'komt goed hoor'. Leuk, mijn zoon groeit en wordt ouder en wijzer en weet hoe hij tactisch moet reageren. De evaluatie van de testtocht geeft nog wat aandachtspuntjes, dus ik voer de dag daarna enkele verbeteringen door. Mijn partner vraag ik de formules nog eens na te rekenen, zekere voor het onzekere, en dan is de tijd rijp op de cache ter review aan te bieden. 

De wachttijd was, zo voorspelde de website, ongeveer een week, het bleek druk in de vakantie. Maar toch al na een week verschijnt er een reactie en de cache is... geweigerd?. Wat blijkt, ik had een aantal velden niet juist ingevoerd, bijvoorbeeld heb ik de positie van de cache op de parkeerplaats gezet, en niet bij de eerste echte route waypoint. 

En de cache bleek te dicht bij een andere cache geplaatst. He, hoe kan dat nu? na nog een speuren bleek dat ik bij de correctie van de testroute juist weer een ´kopieer en plak´ fout met de waypoints gemaakt te hebben. Gelukkig komt dit toevallig naar boven in de review, anders had de cache een valse start. Ik voer de correcties door en ik vraag weer een review aan. 

En ik moet eerlijk zeggen, dan kijk je toch zeer regelmatig of er al berichtjes in de email staan, je wilt zo graag hè... Tot je er na twee dagen erachter komt, dat je een extra knop in moet drukken om de attentie van een reviewer te vragen. Het stond achteraf duidelijk in de beschrijving, maar je moet er maar erg in hebben. Dus opnieuw indienen en wachten en ontelbaar keer de mailbox checken...

En dan komt, 's avonds iets over tienen, het verlossende mailtje: "Hooray! Your geocache is now live".

Na ruim een week vanaf de eerste review aanvraag wordt de cache live gezet, toch redelijk snel vind ik. Wauw, dat is gaaf, mijn eerste cache is een feit. 

Het wachten op de volgende dag wordt dan spannend. Je wil zo graag dat alles gaat lukken, en ik twijfelde opeens aan de hele operatie. (Grappig, dit is typisch wat ook optreedt bij organisatieveranderingen, en je ziet het ook bij coaching, als je er bijna bent, dan slaat de twijfel opeens keihard toe). Ik vraag me opeens af of iemand wel geïnteresseerd is in de cache. Ik ga nog meer mijn email box in de gaten houden. Ik voel me als een kleine jongen met spannende en onzekere verwachting. wat de volgende dag gaat brengen. Lang geleden dat ik dat gevoel had.

Wat er dan de volgende dag gebeurt...!? is een nieuwe blog waard.
Dat is wederom voer voor psychologen...

Johan

GC591ZT: de vijf elementen.