Na de koffiemachine

We hebben een paar jaar geleden een koffiemachine gekocht. Voorheen hadden we altijd voorgemalen koffie, maar we wilden graag koffie van vers gemaalde bonen. Een paar jaar hebben we van het apparaat prima gebruik gemaakt, al een keer iets zelf gerepareerd (lees, van binnen schoongemaakt na een verstopping). Ik heb twee linker handen, dus dat vind ik al stoer. Maar nu lekt het ding sloten water vanuit de onderkant.

We gebruiken google om reparatie handleidingen te bekijken. Na enig zoeken vinden we een handleiding hoe je de machine moet open maken. Alleen al het openmaken van de machine is beschreven in vele pagina's, een hele tour. Via deze beschrijving met foto's openen we stap voor stap onderdelen, maar dan lopen we toch vast. Het is net geocaching, soms los je stap voor stap een puzzel op, en dan loop je tegen ėėn of ander probleem op, dat je niet weet op te lossen. Ook deze puzzel: om de koffiemachine te openen heb je na een aantal stappen een speciale schroevendraaier nodig met een bolvormige kop. Die moeten we natuurlijk speciaal bestellen, die hebben we niet in onze gereedschapskist, waarschijnlijk niemand in Nederland.

Ok, we nemen de gok, en kijken op een koffiesite naar een reparatieset. Netjes een e-mail gestuurd en we krijgen netjes een antwoord terug met de informatie welke schroevendraaier we moeten kopen. Het is alsof je de cache-owner mailt om hulp en die ook netjes krijgt. Vanzelfsprekend wordt niet gezegd hoe je moest repareren, dat is natuurlijk afhankelijk van wat er mis is. Dat kun je van afstand niet zeggen.

Een paar dagen later hadden we de bewuste schroevendraaier binnen. Enthousiast gaan we verder en het lukt ons het hele apparaat te openen. Nu snappen we ook waarom dat ding zo duur was. Het zit vol met malers, buisjes, pompen en aangestuurd door een heleboel elektronica. We weten te lokaliseren waar het lek zit. En daar zien we een slangetje. Als ik die uit een stuk metaal trek, geen idee waar die voor dient, zie ik eigenlijk niets vreemds aan dat slangetje. En optimistisch als ik ben, vermoed ik dat het slangetje gewoon wat beter aangedrukt moet worden, zodat het geen water meer lekt. Dus ik schuif heel zorgvuldig en stevig het slangetje weer op zijn plek. Het is een gok, maar zo heb ik ook veel geocaches tot een goed einde weten te brengen, door soms op gevoel wat te puzzelen of te zoeken. Hopelijk werkt deze heuristiek ook hier.

Ik zet het koffieapparaat weer aan. Eerst spoelt het ding, daarna kan ik op de koffiezet knop drukken. Maar helaas. In plaats dat het apparaat koffie zet, schiet er langs de slang een flinke straal heet water. Verschrikt stap ik opzij, want anti-techniek-held die ik ben, mijn hoofd zat gevaarlijk dichtbij. Het slangetje blijkt het hete water van de pomp naar de koffiezetter te vervoeren, en sproeit dit vlak langs me heen de elektronica in.

Je weet wanneer je moet stoppen. We mailen dezelfde webwinkel, ze bieden ook reparatieservice. Natuurlijk is het weekend, als je iets wilt aanpakken, is alles gesloten. Maar we krijgen direct daarna een e-mail met een kostenprognose. We besluiten hierop in te gaan, de prijs is oké, en we snakken naar een lekker bakje, home-brewed koffie. Het lijkt ons een goed idee de koffiemachine weg te brengen, en omdat het verder weg is, in de stad wat boodschappen te doen, en dan weer de machine op te halen. Maar helaas kan door de reparateur niet gegarandeerd worden dat de koffiemachine snel klaar is, dus we spreken iets anders af. We kunnen een dag later tegen de avond de machine brengen, helaas kunnen we niet op de reparatie wachten. Zo rijden we de volgende avond richting Epe, waar blijkt dat we het apparaat bij de monteur thuis kunnen afgeven. Wij blij (was net iets minder ver dan de winkellocatie), monteur blij, kon hem waarschijnlijk thuis repareren.

Nu hebben we het geluk dat de monteur van wanten wist, maar ook een goede dag had, en eigenlijk, zo leek het tenminste, ook erg nieuwsgierig was waarom dit apparaat nu niet werkte. Hij zou een goede geocacher kunnen zijn, alle ´ik wil het lek vinden´ eigenschappen waren aanwezig. Ondanks dat we hadden afgesproken later in de week het apparaat te zullen ophalen, stelde hij voor toch heel even te willen kijken. En nog geen twintig minuten later had hij het ding gefikst (ik had het goede slangetje gevonden, maar ik had niet gezien dat er nog een rubber ringetje van 10 cent was achtergebleven die de boosdoener was. Hij heeft hem vervangen, vele kopjes koffie getest, en alles werkte weer zoals het hoorde. Wij blij, want we hadden weer een werkende koffiemachine en hoefden niet twee keer te rijden (was niet naast de deur). Hij ook blij, hij straalde als een vakman. Hij leek een geocacher die zojuist een uitdagende stash in no-time had gevonden. We deelden imaginair een high five uit.

Ondertussen was de vrouw van de monteur ook thuis gekomen en hadden we een kleine chat. We besloten te gaan en vroegen wat hij van ons kreeg. Vijf euro, was zijn antwoord. En zijn vrouw zij vriendelijk er achter aan: tja een echte vakman hè, repareren kan hij, maar commercieel moet hij nog wat leren. En daar was ik het van harte mee eens. Ik betaalde gewoon het uurtarief, dat was flink meer, maar we hebben nog veel meer gekregen: directe reparatie, slechts eenmaal heen en weer gereden, voortaan weer heerlijke koffie en niet te vergeten, vriendelijk ontvangen bij iemand thuis. Ik hoop dat de vakman het geld goed gebruikt en leert te vragen wat reëel is. Want dit soort bedrijfjes met vakmensen met service en kennis moeten wel kunnen blijven draaien.

Het is eigenlijk wel grappig. Net zoals wij geocachers de drang hebben om de geocache te vinden, heeft een koffie- vakman waarschijnlijk de drang een technisch probleem op te lossen. Het kan haast niet anders, het zit in ons, dat probleemoplossend gedrag. We willen op een één of andere manier scheppen, handelen, weten, begrijpen, oplossen...

Er is leven na de koffiemachine.

Op de terugweg rijden we nog even langs strand Nulde, en zoeken daar toch even naar een cache genaamd 'Nuldernauw'. Gelukkig kon ik die wel openmaken, dat kon ik zelfs met twee linkerhanden. Dat geeft weer het gevoel dat ik zelf in control ben. Daarna snel naar huis voor een bakkie leut.

TFTC betekent vandaag: thanks for the cofeemachine

Geocaching, voer voor psychologen

Johan