Ik ben de eerste die het toegeeft. Soms heb ik een cache gevonden, maar vergeet ik een pen mee te nemen. Ik ga gewoon in enthousiasme weg, pennen gebruik ik bijna niet meer (ik noteer alles op de ipad), dus die zijn uit mijn systeem. Nu hebben veel stashes een pen, maar niet alle. En dan sta je ergens midden in de rimboe... En dan log ik de cache wel, maar laat ook in het bericht een notitie achter dat ik de logrol niet heb beschreven.
Het zit een beetje in mijn aard, improviseren en vrij leven vind ik heerlijk, het is mijn 'pleasure mode'. Gewoon niets plannen en spontaan iets doen. Soms doe ik dus ook een cache zonder plan. Ik moet bijvoorbeeld een half uur wachten tussen afspraken op mijn werk, ik kom eerder op de locatie en dan kijk ik of er een cache ligt. En prompt vergeet ik natuurlijk een pen of potlood mee te nemen. Omdat ik vaak geen tijd (en zin) heb om dan helemaal naar de auto terug te lopen, log ik alleen digitaal. Laat ik wel duidelijk zijn, ik heb de stash dus wel gevonden. Ik voel me dan wel stom, want ik vind het leuk om een logrolletje met mijn naam aan te vullen.
Ik had onlangs een acquisitie gesprek in Haarlem, en was drie kwartier te vroeg. Met de reis naar Haarlem kom ik langs Schiphol. Nu ben ik ook een vliegfanaat. Ik heb mijn eigen PPL brevet en vlieg meestal vanaf vliegveld Hilversum een rondje met een Cessna 172. En ik vind het heerlijk om langs Schiphol te rijden, ik kom altijd in een 'pleasure mode'. Geweldig, die grote kisten die starten en landen.
In Haarlem, vlak bij mijn afspraak, ligt een geocache met de naam Airport, dus een leuke verassing dat past in mijn interesse. Met schiphol nog vers in mijn hoofd denk ik: 'die ga ik doen, kan nog net'. Ik kan mijn auto makkelijk kwijt bij de Ikea, redelijk in de buurt, en het is een niet al te lange wandeling naar de locatie (waar veel dichterbij overigens ook een parkeerplaats is, maar daar kom je dan pas later achter). Ik loop in eerste instantie flink te zoeken, maar dan snap ik waar de cache-owner (ook wel afgekort als CO) het in zijn omschrijving over heeft en heb ik de cache gevonden.
Maar... geen pen of potlood bij me. Mijn tas met spullen staat nog in de auto. Tja...
Ik log de cache via mijn iphone en vermeld netjes dat ik de logrol niet heb beschreven. In de beschrijving verwerk ik een soort tekstuele hint over de aard van de cache zodat de CO zou kunnen weten dat ik de cache ook echt heb gevonden. Vanzelfsprekend kan een andere geocacher niet aan de beschrijving zien waar de stash ligt of hoe deze eruit ziet. Het gaat weer lekker heimelijk, passend in het geocache spel.
Tot mijn verassing krijg ik enkele dagen later een mail van de cache-eigenaar, die me vraagt hoe de cache eruit zag. De CO controleert of ik de cache echt heb gevonden. Dat heb ik nog niet eerder meegemaakt, en ik moet zeggen, los van dat ik even schrik dat er geen vertrouwen in mijn log is, begrijp ik het eigenlijk ook wel. En eigenlijk vind ik het een goede actie van de CO. Zo hoort het naar mijn idee.
Ik heb nog niet eerder een bericht met een check gekregen en dat is achteraf gek, omdat ik vaker een cache alleen digitaal log vanwege de afwezigheid van fysieke schrijfmateriaal. Dus blijkbaar is dit geen gemeengoed in de geocache wereld?
Ik ben zelf ook een CO. En pas checkte ik mijn eigen geplaatste multi 'De vijf elementen' en keek of deze er goed bij lag. Ik wilde de logrol eens lezen (voor mij voor het eerst), en ik moest toen terug denken aan de CO uit Haarlem die mijn een check mailtje stuurde. Ik vroeg me af hoe dit zat met de loggers van mijn cache. Ik maakte een foto van elk logblaadje en ben thuis aan het vergelijken gaan. Naam voor naam heb ik digitaal gecheckt en vrijwel alle namen klopten, maar één naam stond niet op het rolletje.
In de digitale log zonder de fysieke log stond niets over ´geen pen beschikbaar´ (dat kan ook niet, want in de stash zit een potlood). Wel was er gelogd dat er een grotere groep was geweest. Het kan dan natuurlijk dat één van de groepsleden logt, en de anderen meelopen en alleen digitaal meeloggen. Het kan zijn dat iemand er geen erg in had. Eigenlijk zijn er meer reden te bedenken dat er niet fysiek op het rolletje is gelogt. Aan de andere kant, er is ook nog iets als beleefdheid, en dan meld je het toch even dat je het rolletje niet heb beschreven en waarom?
Ik log de cache via mijn iphone en vermeld netjes dat ik de logrol niet heb beschreven. In de beschrijving verwerk ik een soort tekstuele hint over de aard van de cache zodat de CO zou kunnen weten dat ik de cache ook echt heb gevonden. Vanzelfsprekend kan een andere geocacher niet aan de beschrijving zien waar de stash ligt of hoe deze eruit ziet. Het gaat weer lekker heimelijk, passend in het geocache spel.
Tot mijn verassing krijg ik enkele dagen later een mail van de cache-eigenaar, die me vraagt hoe de cache eruit zag. De CO controleert of ik de cache echt heb gevonden. Dat heb ik nog niet eerder meegemaakt, en ik moet zeggen, los van dat ik even schrik dat er geen vertrouwen in mijn log is, begrijp ik het eigenlijk ook wel. En eigenlijk vind ik het een goede actie van de CO. Zo hoort het naar mijn idee.
Ik heb nog niet eerder een bericht met een check gekregen en dat is achteraf gek, omdat ik vaker een cache alleen digitaal log vanwege de afwezigheid van fysieke schrijfmateriaal. Dus blijkbaar is dit geen gemeengoed in de geocache wereld?
Ik ben zelf ook een CO. En pas checkte ik mijn eigen geplaatste multi 'De vijf elementen' en keek of deze er goed bij lag. Ik wilde de logrol eens lezen (voor mij voor het eerst), en ik moest toen terug denken aan de CO uit Haarlem die mijn een check mailtje stuurde. Ik vroeg me af hoe dit zat met de loggers van mijn cache. Ik maakte een foto van elk logblaadje en ben thuis aan het vergelijken gaan. Naam voor naam heb ik digitaal gecheckt en vrijwel alle namen klopten, maar één naam stond niet op het rolletje.
In de digitale log zonder de fysieke log stond niets over ´geen pen beschikbaar´ (dat kan ook niet, want in de stash zit een potlood). Wel was er gelogd dat er een grotere groep was geweest. Het kan dan natuurlijk dat één van de groepsleden logt, en de anderen meelopen en alleen digitaal meeloggen. Het kan zijn dat iemand er geen erg in had. Eigenlijk zijn er meer reden te bedenken dat er niet fysiek op het rolletje is gelogt. Aan de andere kant, er is ook nog iets als beleefdheid, en dan meld je het toch even dat je het rolletje niet heb beschreven en waarom?
Wat wil ik eigenlijk doen. Het is voor het eerst dat ik dit meemaak. Ik wil dat mensen mijn cache met respect en eerlijkheid loggen, dat zou mijn utgangspunt zijn.
Ik kan de mensen die loggen zonder dat ze daadwerkelijk een cache hebben gevonden, lekker hun gang laten gaan. Het loggen zonder vinden, is een 'straf' op zich, als je het vanuit de psychologisch kant bekijkt. Je zou het maar willen doen. dan is er toch wat aan de hand met je: Je fraudeert en eigenlijk lijkt het me niet plezierig. Actie vanuit dit standpunt is dus: niet reageren, dat hoeft niet. Ergens past dit wel bij mijn uitdaging: loslaten...
Er is ook een andere kant die ik voel, dat loopt van 'het is niet eerlijk´ tot ´maar dan werkt het systeem van loggen niet meer, want dan kun je vrijuit frauderen´. Je kunt ook, zoals de CO in Haarlem heeft gedaan, even een vraag sturen met een check. Je kunt dan als logger nog een keer met een 'bewijs' bevestigen dat je de cache echt hebt gevonden. Ik kreeg bijvoorbeeld van de CO de vraag om de cache te beschrijven. Dat heb ik netjes gedaan. Ik blij, CO blij, de geocache community blij omdat er minder spooklogs zijn.
Wat nu te doen, laten gaan of... Alles heeft voor en nadelen. En dat maakt de zaak direct passend in de definitie van een dilemma.
Ik kon het toch niet laten om even een mailtje te sturen naar de persoon die niet op het logrolletje staat, ik hou blijkbaar toch ook wel van de uitgangspunt het systeem schoon te houden. Maar ik was ook benieuwd hoe dat zou zijn om in die mailwisseling terecht te komen, en ik hoopte ook vooral dat de log echt was gedaan, en dat mijn check als zorgvuldig zou worden ervaren.
Na een paar dagen had ik nog steeds geen berichtje terug. Dus voor de zekerheid heb ik toch nog een extra mailtje gestuurd. Immers, het verwijderen van de log, zo las ik op geocaching.com, is definitief. En het is toch jammer als je dit doet en het gaat om een misverstand. Dus weer afwachten op reactie.
Je vraagt je dan meteen af, of iemand sowiezo gaat reageren, want stel je voor dat het echt een spooklog is. Dan gaat iemand niet reageren natuurlijk, want wat kun je antwoorden? En de vraag is dan meteen ook, tot hoe lang ga je wachten op een bericht die misschien niet komt.
Voor je het weet ben ik een Sherlock Holmes. Ik investeert veel energie om iets, in mijn ogen, goeds te doen, en ik ga, net als onze slimme engelse vriend, op speurtocht. Ik ga net als Sherlock kijken of ik de wereld iets kan verbeteren. Maar Ik voel me ook een soort Don Quichot, een beetje de maffe variant van onze Sherlock held. Loop ik niet tegen windmolens te vechten?
De vraag is natuurlijk of het checken van logs zich terugbetaalt, geeft het plezier? Misschien betaalt dit iets terug aan het systeem. Maar betaalt het ook iets terug aan mij als persoon. Als ik positieve energie krijg, of het is neutraal, dan levert het iets op. Als de energie negatief is, dan gaat het me iets kosten. De energie die ik erin steekt moet het natuurlijk wel waard zijn.
Soms is er een hoger, buiten jezelf staand, doel, die het waard is. Je vecht voor gerechtigheid. Hier is het schoonhouden van de log een vorm van gerechtigheid doen gelden. Maar, het spelletje geocachen is wat mij betreft niet een hoger doel. En aandacht en energie schenken aan spookloggers al helemaal niet. De wereld staat in brand, we maken soms grote persoonlijke drama's mee, en je kunt eigenlijk zeggen dat geocachen gewoon een leuk tijdsverdrijf is, niets meer (en minder). Dat staat niet in verhouding.
Toch nog even door met het onderzoek naar de log, ik kan het niet laten. (Wat is dat toch, moet toch eens meer zelfonderzoek gaan doen...)
Na anderhalve week, nog geen reactie. Op dezelfde dag als de vermeende spooklog heeft een ander team ook gelogt, zowel fysiek als digitaal. Nu wordt ik toch nieuwsgierig. Horen die bij dezelfde groep en kunnen zij mij helpen? Mailtje gestuurd, geen antwoord. Ok, dus blijkbaar maakt niet iedereen gebruik van de mail van geocaching.com. Dit betekent ook dat de kandidaat spooklogger mijn emailverzoeken mogelijk niet ontvangt of leest. Dus niet terugreageren is nog geen bewijs dat de log correct of incorrect is.
Als een echte Sherloc Holmes ga ik nog een stapje verder. Ik ga kijken welke andere logs het team heeft gevonden. Op dezelfde dag nog twee andere geocaches in de buurt. Het wordt onwaarschijnlijker dat het om een spooklog gaat, maar helemaal zeker is het niet. Als ik zou spookloggen, dan zou ik ook caches in de buurt kiezen, dat maakt het geloofwaardiger.
Ik mail één van de CO´s van de geocaches uit de buurt. Ik vraag of deze wel eens de log checkt. Ik krijg een mailtje terug dat hij dat binnenkort eens zou bekijken. Mmm, nog steeds geen aanknopingspunt dat tot een duidelijk resulaat leidt. Ik zak steeds verder weg in het drijfzand dat wantrouwen heet. Ik mail terug dat ik benieuwd ben, maar dat het geen haast heeft. He, he, even mezelf uit de modder trekken.
Ik ga het 'niet fysiek' loggen steeds meer in een ander licht zien. Het is handig om duidelijk te zijn, en gewoon een pen mee te nemen. Een bevriend team gaf ook een andere tip: maak een foto van de logrol en plaats deze bij de digitale log. Dan weet de CO dat het goed zit. Goed idee. Ok, dus nu geen pennen meer vergeten, en mocht het toch gebeuren, dan heb ik een mooi alternatief...
Ik heb nog een keer contact met de CO van de airport. Hoe ervaart hij de controles, vraag ik. En krijg hij veel gedoe? Hij geeft aan dat van de vermeende spookloggers (lees: 'geen pen bij me'), hij er slechts drie heeft verwijderd. De rest geeft netjes antwoord. Hij geeft ook aan dat het niet fysiek loggen steeds vaker voorkomt.
Nu moet ik langzamerhand in het dilemma van het najagen van een spooklog een keuze gaan maken. Dat is best lastig merk ik na 'zelfreflectie', het dilemma zingt nog rond in mijn hoofd. Wat houd het nu vast dat ik geen echte keuze wil maken
Mijn mentale systeem is bedraad om energie te leveren om te overleven. Dat is om fysiek te overleven, nog van de tijd dat de sabeltandtijger rondliep. Gelukkig lopen die niet rond op de Utrechtse Heuvelrug. Het systeem levert nu energie om mentaal te overleven, het geeft energie aan grip houden op de situatie, erg handig wanneer je mket overleven. Maar is dat nu nodig dan? waar ben ik mee bezig?
Alles wat je aandacht geeft groeit: ook negatieve aandacht. De kunst is het positieve te voeden, ik val met het checken snel in de valkuil het negatieve de aandacht te geven. Ik merk dat ik te hard 'aan het werk' ben. Ik probeer iets te veel grip te krijgen, te volhardend te zijn, stevig het onrecht probeert te bestrijden die mij persoonlijk eigenlijk geen last veroorzaakt. Ik merk dat ik te ver ga, en me ondertussen meer Don Quichot voel dan Sherlock Holmes. Ik maak een keuze...
Ik ben blij met mijn logs die ik krijg op de geocaches die ik plaats. De logs zijn over het algemeen zeer positief. De geocache brengt mij en anderen plezier en daar had ik het voor bedoeld. Ik beëindig het experiment met steeds dieper en meer onderzoeken van de spooklog. Ik ga dat anders doen. Don Quichot stuur ik weg en Sherlock Holmes gebruik ik alleen nog voor mijn eigen geocache-zoektocht. Bij vermeende spooklogs doe ik één check, en daarmee laat ik het. Ziezo, vooral meer aandacht voor de positieve energie, en enig pragmatiek in vertrouwen, zonder dat het blind vertrouwen wordt. Ik laat de energie weer stomen via de 'pleasure mode'
´You know my methods, Watson...`
Geocachen, voer voor psychologen
Johan
Ik kan de mensen die loggen zonder dat ze daadwerkelijk een cache hebben gevonden, lekker hun gang laten gaan. Het loggen zonder vinden, is een 'straf' op zich, als je het vanuit de psychologisch kant bekijkt. Je zou het maar willen doen. dan is er toch wat aan de hand met je: Je fraudeert en eigenlijk lijkt het me niet plezierig. Actie vanuit dit standpunt is dus: niet reageren, dat hoeft niet. Ergens past dit wel bij mijn uitdaging: loslaten...
Er is ook een andere kant die ik voel, dat loopt van 'het is niet eerlijk´ tot ´maar dan werkt het systeem van loggen niet meer, want dan kun je vrijuit frauderen´. Je kunt ook, zoals de CO in Haarlem heeft gedaan, even een vraag sturen met een check. Je kunt dan als logger nog een keer met een 'bewijs' bevestigen dat je de cache echt hebt gevonden. Ik kreeg bijvoorbeeld van de CO de vraag om de cache te beschrijven. Dat heb ik netjes gedaan. Ik blij, CO blij, de geocache community blij omdat er minder spooklogs zijn.
Wat nu te doen, laten gaan of... Alles heeft voor en nadelen. En dat maakt de zaak direct passend in de definitie van een dilemma.
Ik kon het toch niet laten om even een mailtje te sturen naar de persoon die niet op het logrolletje staat, ik hou blijkbaar toch ook wel van de uitgangspunt het systeem schoon te houden. Maar ik was ook benieuwd hoe dat zou zijn om in die mailwisseling terecht te komen, en ik hoopte ook vooral dat de log echt was gedaan, en dat mijn check als zorgvuldig zou worden ervaren.
Na een paar dagen had ik nog steeds geen berichtje terug. Dus voor de zekerheid heb ik toch nog een extra mailtje gestuurd. Immers, het verwijderen van de log, zo las ik op geocaching.com, is definitief. En het is toch jammer als je dit doet en het gaat om een misverstand. Dus weer afwachten op reactie.
Je vraagt je dan meteen af, of iemand sowiezo gaat reageren, want stel je voor dat het echt een spooklog is. Dan gaat iemand niet reageren natuurlijk, want wat kun je antwoorden? En de vraag is dan meteen ook, tot hoe lang ga je wachten op een bericht die misschien niet komt.
De vraag is natuurlijk of het checken van logs zich terugbetaalt, geeft het plezier? Misschien betaalt dit iets terug aan het systeem. Maar betaalt het ook iets terug aan mij als persoon. Als ik positieve energie krijg, of het is neutraal, dan levert het iets op. Als de energie negatief is, dan gaat het me iets kosten. De energie die ik erin steekt moet het natuurlijk wel waard zijn.
Soms is er een hoger, buiten jezelf staand, doel, die het waard is. Je vecht voor gerechtigheid. Hier is het schoonhouden van de log een vorm van gerechtigheid doen gelden. Maar, het spelletje geocachen is wat mij betreft niet een hoger doel. En aandacht en energie schenken aan spookloggers al helemaal niet. De wereld staat in brand, we maken soms grote persoonlijke drama's mee, en je kunt eigenlijk zeggen dat geocachen gewoon een leuk tijdsverdrijf is, niets meer (en minder). Dat staat niet in verhouding.
Toch nog even door met het onderzoek naar de log, ik kan het niet laten. (Wat is dat toch, moet toch eens meer zelfonderzoek gaan doen...)
Na anderhalve week, nog geen reactie. Op dezelfde dag als de vermeende spooklog heeft een ander team ook gelogt, zowel fysiek als digitaal. Nu wordt ik toch nieuwsgierig. Horen die bij dezelfde groep en kunnen zij mij helpen? Mailtje gestuurd, geen antwoord. Ok, dus blijkbaar maakt niet iedereen gebruik van de mail van geocaching.com. Dit betekent ook dat de kandidaat spooklogger mijn emailverzoeken mogelijk niet ontvangt of leest. Dus niet terugreageren is nog geen bewijs dat de log correct of incorrect is.
Als een echte Sherloc Holmes ga ik nog een stapje verder. Ik ga kijken welke andere logs het team heeft gevonden. Op dezelfde dag nog twee andere geocaches in de buurt. Het wordt onwaarschijnlijker dat het om een spooklog gaat, maar helemaal zeker is het niet. Als ik zou spookloggen, dan zou ik ook caches in de buurt kiezen, dat maakt het geloofwaardiger.
Ik mail één van de CO´s van de geocaches uit de buurt. Ik vraag of deze wel eens de log checkt. Ik krijg een mailtje terug dat hij dat binnenkort eens zou bekijken. Mmm, nog steeds geen aanknopingspunt dat tot een duidelijk resulaat leidt. Ik zak steeds verder weg in het drijfzand dat wantrouwen heet. Ik mail terug dat ik benieuwd ben, maar dat het geen haast heeft. He, he, even mezelf uit de modder trekken.
Ik ga het 'niet fysiek' loggen steeds meer in een ander licht zien. Het is handig om duidelijk te zijn, en gewoon een pen mee te nemen. Een bevriend team gaf ook een andere tip: maak een foto van de logrol en plaats deze bij de digitale log. Dan weet de CO dat het goed zit. Goed idee. Ok, dus nu geen pennen meer vergeten, en mocht het toch gebeuren, dan heb ik een mooi alternatief...
Ik heb nog een keer contact met de CO van de airport. Hoe ervaart hij de controles, vraag ik. En krijg hij veel gedoe? Hij geeft aan dat van de vermeende spookloggers (lees: 'geen pen bij me'), hij er slechts drie heeft verwijderd. De rest geeft netjes antwoord. Hij geeft ook aan dat het niet fysiek loggen steeds vaker voorkomt.
Mijn mentale systeem is bedraad om energie te leveren om te overleven. Dat is om fysiek te overleven, nog van de tijd dat de sabeltandtijger rondliep. Gelukkig lopen die niet rond op de Utrechtse Heuvelrug. Het systeem levert nu energie om mentaal te overleven, het geeft energie aan grip houden op de situatie, erg handig wanneer je mket overleven. Maar is dat nu nodig dan? waar ben ik mee bezig?
Alles wat je aandacht geeft groeit: ook negatieve aandacht. De kunst is het positieve te voeden, ik val met het checken snel in de valkuil het negatieve de aandacht te geven. Ik merk dat ik te hard 'aan het werk' ben. Ik probeer iets te veel grip te krijgen, te volhardend te zijn, stevig het onrecht probeert te bestrijden die mij persoonlijk eigenlijk geen last veroorzaakt. Ik merk dat ik te ver ga, en me ondertussen meer Don Quichot voel dan Sherlock Holmes. Ik maak een keuze...
Ik ben blij met mijn logs die ik krijg op de geocaches die ik plaats. De logs zijn over het algemeen zeer positief. De geocache brengt mij en anderen plezier en daar had ik het voor bedoeld. Ik beëindig het experiment met steeds dieper en meer onderzoeken van de spooklog. Ik ga dat anders doen. Don Quichot stuur ik weg en Sherlock Holmes gebruik ik alleen nog voor mijn eigen geocache-zoektocht. Bij vermeende spooklogs doe ik één check, en daarmee laat ik het. Ziezo, vooral meer aandacht voor de positieve energie, en enig pragmatiek in vertrouwen, zonder dat het blind vertrouwen wordt. Ik laat de energie weer stomen via de 'pleasure mode'
´You know my methods, Watson...`
Geocachen, voer voor psychologen
Johan
Vreemd dat je online caches gaat loggen waarbij je nickname niet in het logboek staan. Laat dit nu net één van de basisregels zijn van het spel geocaching: naam in logboek = geldige log. Zo niet vliegt de online log onherroepelijk de prullenmand in.
BeantwoordenVerwijderenOok ik controleer mijn logboekjes. Namen die er niet instaan, maar wel online staan, worden verwijderd. Zelfs zonder enig bericht vooraf.
Wanneer er in groep wordt op pad gegaan en met een groepsnaam wordt gelogd, is het vanzelfsprekend dat een ieder logt onder zijn eigen nickname, maar dan vermeld je in jouw log toch even de groepsnaam? Niet?
Loggen aan de hand van een foto, daar zijn andere spelletjes voor bedacht zoals GeoSpy.org. Wink Ook deze logs worden verwijderd.